Jamnik – jedna z ras psów pochodząca z Niemiec. Niemiecka nazwa jamnika Dachshund oznacza w dosłownym tłumaczeniu "borsuczy pies", etymologia nazwy związana jest z jego zbliżoną do borsuków budową oraz wykorzystywaniem tej rasy do polowania na zwierzęta ryjące nory. Podlega próbom pracy
1
To zdumiewające, co może wpływać na usposobienie psa takiego jak jamnik. Charakter tego czworonoga związany jest często z odmianą. Najwięcej cech wspólnych z terrierem ma oczywiście odmiana szorstkowłosa, dlatego to właśnie te psy są najtrudniejsze w wychowaniu. Wyróżnia je nieprzeciętny upór, pewność siebie i zajadliwość, którą odziedziczyły po terrierach. Długowłose jamniki zaś są najspokojniejsze, co zawdzięczają genom uroczego spaniela.
Dla kogo jamnik jest idealnym psem?
Jamnik nie jest dobrym wyborem dla ludzi, którzy nie mieli wcześniej psów. Wymaga on szkolenia, a jego silna osobowość może stanowić problem. Potrzeba sporo konsekwencji, czasu oraz cierpliwości, aby wychować jamnika.
Psy te przywiązują się do rodziny, domu i właściciela, więc dobrze sprawdzają się w roli stróżów. Są też bardzo żywiołowe, towarzyskie i kochają wszelkie zabawy i aktywności. Dzięki temu idealnie sprawdzają się w rodzinach z dziećmi lub jako towarzysz osoby starszej. Bardzo źle znoszą samotność, więc jeśli nie przebywasz dużo w domu, lepiej daruj sobie tego psa.
Generalnie jamniki dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, jednak są bardzo nieufne wobec wszystkich obcych – zarówno ludzi, jak i zwierząt. Nie należą też do psów cichych. Jamnik jest inteligentny, ale dość uparty, (pierwotnie podczas polowań oczekiwano od niego dużej samodzielności), więc czasem wyegzekwowanie poleceń nie jest łatwe. Warto nauczyć go podstawowych komend i socjalizacji, a zwłaszcza kontaktu z innymi zwierzętami oraz przedstawicielami swojego gatunku.
Jamnik – rasa a umaszczenie
Popularnymi odmianami umaszczenia są rude, brązowe oraz rudo-żółte w przypadku typu jednolitego. Odmiana całkowicie czarna jest traktowana jako wada hodowli. W przypadku dwukolorowego umaszczenia występuje odmiana czarna z rdzawymi lub żółto-brązowymi podpaleniami lub brązowa z podobną kolorystyką drugiego koloru. Podpalenia znajdują się zawsze w okolicach dolnej wargi pyska, na przedpiersiu, ogonie, łapach oraz w różnych miejscach na bokach. Najmniej spotykanym wariantem umaszczenia jest typ marmurkowy z ciemnym tłem i niewielkimi, jasnymi łatami.